Hospice Leeuwarden bestaat 20 jaar: ‘mensen vinden hier rust’

Rust bieden in de laatste fase van iemands leven. Luisteren en ontzorgen. Er zijn, ook voor naasten. Kunnen loslaten. Het is wat hospice Marcelis Goverts Gasthuis in Leeuwarden mensen biedt. Al twintig jaar. 27 november viert het hospice haar verjaardag. 

Om terug te blikken en om vooruit te kijken spreken we Gerry Peek en Elly Bakker. Gerry is vrijwilliger coördinator en vanaf het begin bij het hospice betrokken en Elly is sinds een aantal maanden manager van het hospice. Zij is trots op deze bijzondere locatie van KwadrantGroep. 

Het hospice zit in een prachtig monumentaal pand aan de Noordersingel in Leeuwarden. “Dat kwam zo”, vertelt Gerry. “Het pand is van de Doopsgezinde kerk en stond 20 jaar geleden leeg. Een collega vond het geschikt voor een hospice en is met het bestuur van de kerk in gesprek gegaan. Dat was een gouden greep. De kerk is een ontzettend goede huisbaas. Als wij aan de bel trekken, dan wordt er meteen actie ondernomen. Verduurzamen van het pand staat nu op de agenda.” 

Positieve ervaringen 
In de beginjaren van het hospice is veel tijd geïnvesteerd in uitleggen wat het hospice is.  “Het was nieuw en mensen keken er wel eens wat vreemd tegenaan”, zegt Gerry. “Waarom zou je naar een hospice gaan om te sterven? We spraken huisartsen en gingen langs bij vrouwenverenigingen om erover te vertellen. De beste reclame zijn positieve ervaringen van mensen. En die zijn er gelukkig genoeg. Nu zijn onze zes kamers altijd bezet en hebben we zelfs een wachtlijst.” 

De wachtlijst is niet zonder reden, vult Elly aan. “Wat we hier bieden is warme zorg, rust en we ontlasten de familie. Mensen komen hier niet van de ene op de andere dag. Daar gaat een heel proces aan vooraf. Familie is vaak moe en blij dat wij een deel van de zorg overnemen. We gaan altijd in gesprek over wat iemand wil, wat de wensen zijn en hoe men de komende tijd voor zich ziet. Rust en een luisterend oor bieden is belangrijk. Er is hier altijd ruimte voor aandacht.” 

Goed afscheid kunnen nemen
Werken in een hospice geeft voldoening en het is een bijzondere plek om te werken. Zowel voor de zorgprofessional als voor de vrijwilliger. “De één kan niet zonder de ander”, is de ervaring van Gerry. “Er is altijd één zorgprofessional aanwezig. Daarnaast zijn er vrijwilligers die helpen in de zorg, maar ook vrijwilligers die koken. Onze kracht is dat we het samen doen. Samen zorgen we ervoor dat mensen goed afscheid van het leven en van elkaar kunnen nemen. Het is bijzonder om van dat laatste stukje deel uit te kunnen maken. Als iemand ’s nachts zin in wat lekkers heeft, dan zorgen wij daarvoor. Als een naaste wil blijven slapen, dan kan dat. En hier wordt goed gegeten en gedronken, ook dat is belangrijk. We dekken de tafel en wie wil, eet mee.” 

Gerry en Elly zijn ook heel blij met de Stichting Vrienden van het Hospice Leeuwarden. “Als er bijvoorbeeld nieuwe vloerbedekking moet komen dan kijken de vrienden of er sponsors zijn. Zo ziet het er hier altijd netjes en huiselijk uit.” 

Terminale zorg kan ook thuis
Uit recent onderzoek van ROS Friesland blijkt dat er in Fryslân veel behoefte is aan palliatieve zorg, dat is de zorg in de laatste fase van iemands leven. Dat hoeft niet altijd in een hospice, geeft Elly aan. “Onze bedden zijn voor mensen die dat het meest nodig hebben. Van jong tot oud. Palliatieve zorg kan gelukkig ook thuis. Als je het daar goed kunt regelen met bijvoorbeeld gespecialiseerde wijkverpleging vanuit de thuiszorg. Of via VPTZ, de organisatie voor palliatieve terminale zorg door vrijwilligers. Er is steeds meer kennis over palliatieve zorg; bij thuiszorgteams én bij huisartsen. Die weten ook goed wat er thuis allemaal mogelijk is. De juiste zorg en begeleiding tijdens de palliatieve fase is belangrijk. Want als je goed op de laatste levensfase van je naaste terug kunt kijken, dan is dat heel waardevol. Daar dragen wij als hospice graag ons steentje aan bij.”